معنی پاک و مطهر

طیب

مطهر. [م ُ طَهَْ هَِ](ع ص) پاک و پاک کننده. و رجوع به طهور شود.

مطهر. [م ُ طَهَْ هََ](ع ص) پاک کرده شده.(آنندراج). پاک و پاکیزه.(ناظم الاطباء). پاکیزه. پاک. نمازی کرده. نمازی شده. پاک گشته. مقدس. منزه.(یادداشت به خط مرحوم دهخدا):
ز رحمت مصور ز حکمت مقدر
به نسبت مطهر به عصمت مشهر.
ناصرخسرو.
دریای محیط است در این خاک معانی
هم در گرانمایه و هم آب مطهر.
ناصرخسرو.
مطهر گشتن نفس تو آن است
که داند کز تو ناید جز مطهر.
ناصرخسرو.
منم بر زبان و دل خویش ایمن
ز زلت مصفا ز شبهت مطهر.
عمعق بخاری.
وصفش مطهر است چو قرآن که خواندنش
بر پاک تن حلال بود بر جنب حرام.
خاقانی.
سنگ تهمت نگر که دست یهود
بر مسیح مطهر اندازد.
خاقانی.
گوگرد سرخ و مشک سیه خاک و باد اوست
باد بهشت زاده ز خاک مطهرش.
خاقانی.

مطهر. [م ِ هََ](ع اِ) آلتی برای پاک کردن و تطهیر نمودن.(ناظم الاطباء).

مطهر. [م َ هََ](ع اِ) جای طهارت.(آنندراج). جای تطهیر. و مکان پاک کردن.(ناظم الاطباء). || نزد بعضی از فرق نصاری جائی است که نفس بعد از مرگ در آن پاک شود به عذابی مانند عذاب جهنم جز آنکه این عذاب برخلاف عذاب جهنم که ابدی است متناهی خواهد بود.(از محیطالمحیط).

مطهر. [م ُ طَهَْ هََ](اِخ) ابن عبداﷲ مکنی به ابوالقاسم وزیر عضدالدوله ٔ دیلمی و ازنویسندگان حاذق و نیکو سیرت و پسندیده صورت و بلندهمت و بزرگ نفس و قوانین ریاست و اعمال نیک دانست. به عضدالدوله پیوست و بخدمت او موسوم شد. و رجوع به تجارب السلف ص 241 و ذیل ص 444 شد الازار چ قزوینی شود.

مطهر. [م ُ طَهَْ هََ](اِخ) قریه ای است از توابع ساری در طبرستان و منسوب بدانجا است ابواسحاق ابراهیم بن محمدبن موسی بن هارون بن فضل بن زیدسروی مطهری. وی مردی فقیه بود.(از معجم البلدان).

مطهر. [م ُ طَهَْ هََ](اِخ) ابن محمد الحسنی جرموزی. رجوع به جرموزی و اعلام زرکلی ج 3 ص 1048 شود.

مطهر. [م ُ طَهَْ هََ](اِخ) ابن محمدالزیدی ملقب به «المتوکل علی اﷲ». رجوع به متوکل علی اﷲ شود.

پاک‌شده، پاک و پاکیزه،

(اِمف.) تطهیر شده، پاک شده، (ص.) پاک، پاکیزه. [خوانش: (مُ طَ هَّ) [ع.]]

پسرانه، پاک و مقدس، منزه

مُطَهِّر، پاک کننده، طاهر کننده، برطرف کننده عوامل عفونت یا مرض..،

مُطَهَّر، تطهیر شده، پاک و پاکیزه، علاج گردیده، ختنه شده،

پاک کرده شده، پاکیزه، مقدس

283